Opening - Introductie
Nou Waldorf... kijk eens, daar zit-ie hoor. Onze jarige job. Vijftig jaar oud, maar geestelijk nog steeds niveau kleuterklas.
Ja... en voordat we beginnen, Rog... je moet even weten waarom wij, twee jonge Goden, hier als de oudjes Statler & Waldorf staan. We doen al jaren hetzelfde: samen mopperen, zeiken. Over alles.
Voetbalavonden, champignonnenliek. Zelfs toen Ajakkes nog een beetje mee deed. De wedstrijd begint... de bal was nog niet eens aangeraakt... en jij zegt dan al:
Wat een kutwedstrijd!
En eerlijk? Het klopt tegenwoordig bijna altijd. Het wordt allemaal steeds slechter, na onze generatie is het allemaal steeds minder geworden.
Maar vandaag is een feestelijke dag, we vieren dat Roger, inmiddels al iets meer dan 50 jaar geleden, de wereld heeft mogen verrijken met zijn aanwezigheid. Het idee was om samen terug te blikken op jouw mooiste momenten en wat aardige woorden te zeggen over alle liefde die je ons en de rest van de wereld geschonken hebt.
Maar ja, we konden eigenlijk helemaal niets positiefs verzinnen. Vijftig jaar Roger.... Vijftig jaar kutbeslissingen, kutmomenten en kutideeen.
Het zal ook vast wel een waardeloos feest worden. Maar ondanks dat het allemaal ruk is, krijgt een jarige toch zijn cadeaus. We zijn namelijk niet met lege handen gekomen. Je krijgt een aantal items aangeboden die uiteindelijk tot het ultieme cadeau leidt dat we voor jou konden bedenken.
En omdat dit nog wel even gaat duren... zet deze zonnebril maar op. Dan zien we in ieder geval niet hoe oud je er inmiddels uitziet.
(Oscar geeft zonnebril.)
De jonge jaren
Laten we beginnen bij de start. Kleine Roger. Een combinatie van chaos, energie en slechte beslissingen, geboren op een koude zondag op 9 november 1975.
En laten we eerlijk zijn... zelfs zijn geboorte was al een drama.
Ja! Hij zou thuis geboren worden. Lekker rustig, kaarsje erbij... maar nee hoor. Meneer Roger besloot meteen dwars te liggen, en dat bedoel ik dan letterlijk.
Jose moest halsoverkop naar het ziekenhuis, want er was geen hartslag meer te horen. Zelfs voor zijn geboorte zorgde Roger al voor stress.
In het Annadal hebben ze hem er uiteindelijk met een vacuumpomp uit getrokken. Sindsdien heeft hij ook dat zuigende karakter - hij kwam de wereld al binnen als een vastgezogen zuignap en dat is helaas nooit meer helemaal goed gekomen.
Sindsdien heeft hij ook dat zuigende karakter. En daarna moest hij 48 uur plat liggen. Eerlijk? Iedereen had gehoopt dat dat wat langer had geduurd.
Pas na tien dagen mocht Jose eindelijk met hem naar huis. ABBA stond toen met het nummer SOS in de hitlijsten... Dat was al meteen een eerste waarschuwing van wat ons te wachten stond.
Over zijn eerste jaren is niet veel bekend... waarschijnlijk omdat de buurt toen al besloot: hier praten we nooit meer over.
Hij groeide snel uit tot de jeugddelinquent van Maastricht. De eerste keer dat ik van Roger hoorde was toen de politie bij mij aan de deur stond omdat hij mij de schuld wilde geven van het ingooien van een ruit. Toen al een crimineel in de kiem.
En dan was er nog dat incident met die rolschaatsen... hij besloot daarmee de snelweg te terroriseren! Nog geen 10 jaar oud en veroorzaakte bijna filevorming tot aan Eindhoven.
Dat hebben ze later nog eens geprobeerd door hem auto te laten rijden - zelfde effect.
(Nicole geeft paracetamol.)
Neem deze vast. Je jeugd alleen al geeft ons allemaal migraine.
Ja, die eerste tien jaar... het was eigenlijk een grote kutwedstrijd.
De puberteit
Dan de puberteit. De periode waarin normale kinderen last krijgen van puistjes... maar Roger kreeg last van woedeaanvallen.
Gelukkig ging hij judo doen bij Zenden. En eerlijk is eerlijk, hij was goed. NK en alles. Hij blonk vooral uit in het onderdeel: boos worden.
(Mel geeft zonnebrand.)
Voor als je woede terugkomt... kun je verbergen dat je helemaal rood wordt.
En toen ging hij voetballen. Hard, fel... en soms agressiever dan een natte keffer.
We speelden bij VV De Heeg. Tot de A-jeugd uit de competitie werd gehaald.
Niet door zijn schuld... wat een wonder!
Roger deed CIOS. Alles draaide om sport.
En vervolgens studeerde hij sportmanagement in Breda, die opleiding hebben ze daarna maar afgeschaft. En hij woonde in een studentenhuis met alleen maar vrouwen.
Vandaar die vrouwelijke trekjes, hij groeide uit tot de natte droom van iedere ladyboy.
(Vanessa geeft Teva's en witte sokken.)
Hier Rog... sandalen en witte sokken. Past perfect bij een man met veel vrouwelijke energie.
Op weg naar volwassenheid
Dan Salou. De zuipvakantie. Ralph vond daar Vanessa... maar Roger vond Vanessa ook leuk.
Hij vond vooral haar rode bikini topje leuk, dat hij zonder schaamte op het balkon aantrok, verbaasde mij niet hoor.
Hij was verliefd op dat Franse meisje van 8 jaar of zo... Corali... Ze dacht dat hij in het hotel werkte en had geen idee wie hij was.
Niet verrassend, maar hij bleef lang vrijgezel. Heel lang.... Volgens mij heeft hij meer blauwtjes gelopen dan Grote Smurf.
Hij leefde op frikadellen die hij in de koekenpan bakte. En dat minimaal 6 dagen per week. De enige groente die hij binnenkreeg was de kleur van de verpakking.
(Tina geeft een foute korte broek en een Hawaii hemd.)
Hier, voor bij je frikadellen buik.
Maar hij bleef sportief, soort van. Hij stond ook weleens op een snowboard... niet slecht, hij heeft mij zelfs leren snowboarden voordat hij er zelf te oud voor werd.
Maar in de apres-ski veranderde hij in een Duitser op steroiden. 'Dicke Titten en Ring um die Eier', hij zingt het nog steeds met een belabberd accent. Vraag dat maar aan de receptioniste in Berlijn.. (inside joke)
Op onze oude dag speelden we weer samen bij Leonidas Wolder. Roger speelde nog steeds goed.
Ondanks dat zijn BMI nu een eigen postcode heeft.
Eens werd hij eens zo boos op mij... dat hij me te lijf wilde gaan. Ik moest zowaar flink doorwandelen om te zorgen dat hij me niet te pakken kreeg.
Gelukkig ben jij sneller. Zelfs nu nog... op jouw leeftijd.
En weet je Dublin nog, met die enge Ierse vrouwen?
We hebben ze richting Temple Bar gestuurd... en zijn zelf de andere kant op gerend.
En Boedapest... Dat was echt een geslaagd weekend toch?
Uuh, nee Waldorf, Roger had zijn ticket op de verkeerde dag geboekt, een week eerder, alleen dus. Niemand weet wat hij daar deed... maar het rook naar een kut weekend.
(Joyce geeft verrekijker.)
Roger ontmoette Anke ooit in die bus... en blijkbaar heeft dat niet genoeg indruk gemaakt.
Want jaren later, de vrijdag voor Carnaval, stapte hij al in de bus en liet hij haar daar met Roy staan, alsof hij dacht haha IK zit...
Je zou denken dat hij iets geleerd had van die eerste ontmoeting... maar nee, Roger en logistiek in een bus? Een tragedie op wielen.
Inderdaad, hij raakt niet alleen de weg kwijt op kroegentochten, maar blijkbaar ook op de busroutes van het leven!
En, Anke, ach ja... Natuurlijk, het huis was net gekocht, mooi zwembadje erbij.. Kocht ze meteen mankini's voor het hele comite. Alleen om die goddelijke lichamen van de leden eens goed te kunnen bewonderen!
En Roger? Die trok zijn mankini aan alsof hij een medaille had gewonnen... of misschien gewoon omdat hij niet doorhad dat er een camera op hem gericht was!
(Anke geeft mankini.)
Oude(re) dag
En toen kwamen de 'hinderen', uuh, kinderen... Eerst Sanne net na de kerst en voor het nieuwjaar in 2009, weer lekker gepland Roger!
Dat plannen niet zijn ding was, wisten we al van Boedapest he?
En heel kort daarop, in 2011 was daar opeens Wouter, dat had hij vast niet zien aankomen.
Dat was vast niet 'gepland'. Hier Roger, de kans is klein dat het apparaat nog werkt maar je weet maar nooit. Je kunt hem waarschijnlijk beter gebruiken om te zorgen dat je wandelstok niet nat wordt.
(Tina geeft wandelstok en condoom.)
Overigens werd Wouter wel op exact de uitgerekende datum geboren, gelukkig lijkt hij niet op zijn vader.
Laten we hopen dat dat vooral zo blijft.
En met techniek heeft hij ook niet veel he? Op zijn visitekaartje staat zelfs 'expert digibeet'.
Als voorbeeld, gedurende de corona pandemie hielden wij een lange zoom vergadering met vrienden zodat we elkaar toch nog konden spreken en zien. Behalve Roger dan, die kreeg de webcam, ondanks onze adviezen, uiteraard niet aan.
Totdat Anke binnenkwam en het in vijf seconden fixte. Zo zie je maar dat de beste technische ondersteuning gewoon thuis rondloopt.
Over Ut Kroegentocht Comite gesproken, Roger in Het Comite? Na lang wikken en wegen hebben we hem uiteindelijk uit medelijden maar comitelid gemaakt. Niet dat hij ooit iets nuttigs heeft bijgedragen in al die jaren...
Wij plannen de route, ontwerpen de peskes en Roger... tja, die raakt de groep kwijt tussen voordeur en vertrekpunt. Maar he - elke tocht heeft een mascotte nodig! Een 'held' op sloffen!
(Joyce geeft sloffen.)
Ach, maar toch.. Roger is toch ook wel gegroeid de laatste jaren.
Maar dan vooral in de breedte ja. Maar hij blijft sportief. Op zijn oude dag heeft hij Padel ontdekt, vooral omdat hij dan minder hoeft te lopen denk ik.
Hij slaat de bal altijd net anders dan je verwacht. Waarschijnlijk omdat hij hem zelf ook niet ziet komen. Hij is dan ook linkshandig, maar dan wel aan beide handen.
Maar hij blijft strijdbaar. Roger wil altijd fit en gezond blijven, hij is een echt sociaal dier en doet er alles aan om zoveel mogelijk te genieten met degene die hem het meest dierbaar zijn....
En dat zijn de speciaalbiertjes waar het hele huis vol mee staat. Ik begreep dat zelfs de kinderen geen eigen kamer meer hebben want het 'bier' ging voor.
Allemaal de schuld van Rene, die hem kennis heeft laten maken met de app Untappd, zeg maar Facebook voor alcoholisten.
(Oscar geeft bierpul.)
Proost Rog... op je kut conditie.
Afsluiting
Rog... in de afgelopen tien minuten heb je: een zonnebril, paracetamol, een wandelstok, Teva's, sokken, een korte broek en hawaii hemd, zonnebrand, een verrekijker, sloffen, een mankini, een bierpul en een condoom gekregen...
Als je het nu nog niet weet wat je cadeau wordt?
Welkom bij Roger's Benidorm Bastards! We gaan een lang weekend naar Spanje! (Roger krijgt zijn eigen zonneklep en de kaart met QR-code: 'Weekend Benidorm!')
Het zal vast wel weer een kut weekend worden...